Ik heb al weer zo veel mee gemaakt sinds mijn laatste bericht!
Inmiddels ben ik in Baños aangekomen. Ik zit nu heerlijk in het zonnetje met de laptop van Esther, een van mijn groepsgenoten.
In Otavalo had Freddy, onze gids, een busje geregeld waar we de hele dag mee op stap gingen. Eerst naar een krater waar we op de rand gewandeld hebben. Op 3000 meter voel je wel dat er minder zuurstof in de lucht zit dan in Nederland.
Daarna zijn we in allerlei dorpjes geweest. O.a. bij een man die muziekinstrumentenmaakt, voor onze ogen maakte hij zo een panfluit. Interessant om te zien.
Aan het eind van de middag gingen we naar heerlijke warmwater baden!! (Freddy begon gelijk te stralen toen wij vroegen of we ook konden zwemmen).
Geweldig, dobberen in het warme water met uitzicht op de Andes bergen. Kolibries die langsvliegen en een zonnetje er bij! Beter kan het leven niet worden.
Hoewel........................
Op de terugweg is "Girlzone" ontstaan. (Boekingen via de email graag). Esther, Pegie (een toffe belgische medereizigster) en ik zongen alle liedjes in ons repertoire. En dat zijn er heel wat! Sommige liedjes kenden we wat beter dan de anderen, maar het was wel erg gezellig en gelukkig waardeerden de anderen het ook wel.
Na Otavalo was het tijd voor de jungle. Gelukkig ben ik niet de enige met een spinnenangst! Ook Esther vindt het niet zo fijn en is nog banger dan ik (geloven jullie dat?). De lodge was prachtig gelegen aan de Rio Napo. We zitten niet zo ver de jungle in, dus kaaimannen en pirañas zijn hier jammer genoeg niet.
We zijn heerlijk wezen varen op de rivier, op zoek naar apen (een paar gezien), we bezochten een dorpje waar ze ons lieten zien hoe je goud zoekt. Een vermoeiende bezigheid kan ik je vertellen.
De nachten zijn een opgave! Heel veel jungle geluiden die je niet thuis kunt brengen. Pegie ligt eigenlijk alleen, maar we vinden een 3-persoonshut. Met z'n drieën sta je sterker! Maar kun je elkaar ook meer opjutten natuurlijk. Stel je voor: We liggen in bed, ineens zit één van de meiden rechtop in bed: "Er komt iets de trap op!". Wij naar buiten schijnen natuurlijk, maar we vinden niks. De volgende ochtend liggen er allemaal vreemde dingen op ons terrasje. Waarschijnlijk was het een soort van cavia die een gezellig feestje bij ons heeft gevierd. Wij houden natuurlijk wel van feestjes, maar dan van andere feestjes.
We weten inmiddels ook, waarom het 'regenwoud' heet: De regen kwam de eerste avond met bakken uit de hemel vallen en bleef nog tot halverwege de nacht doorgaan. Ook dat bevordert de nachtrust natuurlijk niet.
De volgende dag hebben we een wandeling door de jungle gemaakt. De gids vertelde allerlei interessante verhalen bij de planten, bomen en dieren.
Op de terugweg gaan we via een grote rubberen band over de rivier terug naar de lodge. Inmiddels scheen de zon weer en ik vond het erg jammer dat we weer terug waren bij de lodge.
's Middags hebben we een vlindertuin bezocht. Enorme grote blauwe vlinders. Erg mooi. Er was ook de mogelijkheid om een tarantula (soort bananenspin) over je hand te laten lopen. Maar ik heb vriendelijk bedankt voor de eer :-).
Alles was wel vochtig geworden. Je zweet je een ongeluk in de vochtige warmte. En dan ook nog flinke regenwoudbuien er bij. Dat wil wel.
Gisteren (zondag) zijn we vanuit de lodge naar Baños vertrokken. We reizen meestal met het openbaar vervoer, dus de eerste bus (van de lodge naar Tena) was echt een 'volksbus' en de bus zat al vol. Dat was staan! Gelukkig maar een half uurtje.
De langere busritten zijn beter. Dan hebben we vaste stoelnummers.
De rit naar Baños duurde ongeveer 4 uur. Jos (ook een medereizigster) laat onderweg haar moederinstinct spreken. Een jongetje staat naast haar stoel te slapen. Dus ze neemt het jongetje lekker op schoot. De kindertjes zijn hier trouwens erg schattig!
In Baños is het lekker warm. Gisteren hebben we eerst een lekker terrasje gepakt (de vruchtensapjes zijn hier echt superlekker. Ananas sap is niet te vergelijken met die in Nederland en ze zijn erg vers).
Daarna naar de warme baden gegaan. Die bij Otavalo waren beter: Minder druk en mooier uitzicht, maar niettemin toch erg lekker.
Mijn huid werd er mooi bruin van!
Daarna zijn we met een klein clubje (niet iedereen wil elke keer met een groep iets doen) naar een restaurantje geweest. Freddy wist dit adresje. Lekker eten!
Vanmorgen werden Esther en ik om ongeveer half 6 wakker van Trijntje en Connie die naast ons sliepen., We zijn niet gewend dat zij zo'n herrie maakten, dus we gingen eerst maar eens even kijken wat er aan de hand was. Wat blijkt? In de kamer aan de andere kant naast ons was de kraan aan blijven staan en het hele balkon stond blank. Dat was nog niet zo erg, ook hun kamer stond blank. Bij ons begon het net naar binnen te komen dus heb ik snel de beddenspreien voor de deur gelegd.
En zo doende stonden we vanmorgen vroeg met vereende krachten water weg te vegen! Hihi, leuke manier om je dag te beginnen.
Vandaag zijn we wezen mountainbiken. Gelukkig bijna alleen maar bergop. Onderweg gestopt om met een kabelbaan naar de overkant van het ravijn te gaan en daar te gaan wandelen. Het is hier echt prachtig in de bergen en iedereen is opperbest gestemd.
Nog niemand heeft last van de hoogte!
Met andere woorden: Ik kom nog NIET naar huis.
Lieve groetjes van Judith
PS: Ik vergeet de helft te schrijven, maar dat komt later wel.
