In Riobamba

Buenos tardes,

Niet zo veel te vertellen vandaag. Gisteren hadden we een ´rust´ dag. Ik word natuurlijk ook al een dagje ouder!
Lekker in de zon gezeten. We zijn er achter gekomen dat je met skype ook kunt bellen naar een vast bedrag en van Esther mocht ik ook even naar huis bellen. Ik heb bijna 8 minuten met m´n vader en moeder gesproken en dat kost welgeteld 19 eurocent! Kun je niet voor tobben toch?

´s Avonds zijn we met hetzelfde open busje van de fietstocht de berg op gegaan. Onderweg twijfelden we nog wel of de bus het zou halen: Kraak kraak, puf puf. Maar de weg was supergaaf! Veel haarspeldbochten. Maar goed dat je er niet bij was mama!
Bovenaan hebben we uitzicht over de vulkaan Tungurahua. Dit is een nog werkende vulkaan en met veel geluk kun je de gloeiende brokken omhoog zien gaan. Helaas hadden wij niet zo veel geluk. We klommen bovenop de bus, kregen een glaasje Canelazo (ja, ik heb de versie met alcohol genomen) en genoten van het uitzicht op de lichtjes van Banos.
Tot bijna onderaan de berg mochten we bovenop de bus blijven zitten. Ahum..........Af en toe moesten we bukken: Overhangende takken ;-) Leuk tochtje!

Vandaag was de busreis maar 2 uur. Aan de ene kant is het handiger om eigen vervoer te hebben, maar aan de andere kant is het toch ook wel leuk om met de locale mensen in de bus te zitten en om dat allemaal te observeren.
Zo hebben ze hier vaak films opstaan in de bus. Ze zijn hier gek op vechtfilms en dan staat het geluid nog hard ook, dus dat ben je zo beu. Maar het heeft ook wel weer de charme van hoe het er hier aan toe gaat.

De tocht van Banos naar Riobamba is erg afwisselend en weer heel anders dan de vorige landschappen. Hier zien we veel landbouw.

Riobamba is, zeker vergeleken bij Banos, een flinke stad. Onder leiding van Freddy hebben we een wandeltochtje gemaakt door de stad met als eindpunt het Parque de Quito vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op de Chimborazo hadden. Dit is de hoogste berg van Ecuador en hij wordt de sultan van de Andes genoemd. Gelukkig lag de top niet in de wolken (ondanks dat wij zelf wel in de drup stonden) en scheen de zon prachtig op de sneeuw.
Morgen gaan we met een bus naar 4800 meter en vandaar uit kunnen we lopen naar 5000 meter. Het lijkt niet ver, maar ik heb van Diana gehoord dat dat toch flink zwoegen is! Goede oefening voor de Incatrail.

Wat ik onder andere nog vergeten was te vertellen:
Tijdens een jungle wandeling kregen we les in pijltjes blazen. Als je het pijltje in de roos kon blazen kreeg je vlees te eten ;-)
Ik was de eerste (of de tweede, maar ik schep graag op!) die hem in de roos kreeg!

De groep is ook erg gezellig en we hebben veel plezier met elkaar.
Ook de hotels en het eten is goed (Diana, we zijn niet naar ´jouw´ restaurantje geweest, maar ik kan je verzekeren dat er op andere plekken ook heeeeeeeeeerlijke verse vruchtensapjes verkrijgbaar zijn. En nog goedkoop ook hier in Ecuador. Bij ons betaal je al snel een euro of 4, 5 voor een vers glas sap en hier tussen de $1 en $2)

Het is geloof ik toch nog een lang verhaal geworden, maar iedere dag beleven we weer heel veel.

Ik hoop dat in Nederland ook alles goed is met iedereen.

Liefs van Judith

Oh ja, het is me nog niet gelukt om foto´s te plaatsen. Maar zodra het kan laat ik ze zien. Lena is ERG fotogeniek!